ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ
Φόβος . Άγχος. Αγωνία . Μοναξιά.
Σε κυριεύουν χωρίς να έχεις κάνει κάτι. Έτσι απλά επειδή είσαι διαφορετικός.
Για πολύ καιρό αναρωτιώμουν αν εφταιγα εγώ...τί έκανα λάθος και κανείς δεν ασχολιόταν μαζί μου...μα τι λέω...φυσικά και μου έδιναν σημασία...αλλά μόνο για να με μειώσουν, να με κοροϊδέψουν, να με κατηγορήσουν άδικα, να με καταστρέψουν... Τόσο μίσος? Γιατί? Εγώ απλώς ήμουν καλή μαθήτρια...Εγώ απλώς ήμουν φιλική και χαμογελαστή με όλους...
Εγώ δεν ηθελα το κακό κανενός...ΕΓΩ ΑΠΛΩΣ ΗΜΟΥΝ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ...
Τα πρώτα 4 χρόνια του Δημοτικού κύλισαν αργά και βασανιστικά για μένα...το περίεργο ωστόσο είναι ότι παρα το γεγονός ότι κάθε μέρα γυρνούσα στο σπίτι κλάμμένη, το επόμενο πρωι πήγαινα σχολείο χαμογελαστή και γεματη διάθεση(ανεξήγητο)...
Δεν είχα μιλήσει στη μαμά μου γιατί δεν είχα καταλάβει ότι όλα αυτά που μου συνέβαιναν δεν ήταν φυσιολογικά δεδομένου ότι στα πρώτα χρόνια της ζωής μου και στις πρώτες μου εξωοικογενειακες επαφές δεν είχα μέτρο σύγκρισης...
βέβαια δεν νομίζω να είχα συνειδητοποιήσει καν την ψυχολογική κακοποίηση που δεχόμουν...
Αν το είχα καταλάβει θα μιλούσα!!...
μα ήμουν σαν υπνωτισμένη... Ώσπου μια μέρα, δεν θυμάμαι την αφορμή, συζήτησα με τη μαμά μου...ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΟΥ ΑΛΛΑΞΕ! ΞΥΠΝΗΣΑ! Κατάλαβα πως εντάξει αυτοί δεν έχουν δικαίωμα να σε καταπιέζουν, αλλά και συ έχεις την υποχρέωση απέναντι στον εαυτό σου να αμυνθείς, να προστατευτείς, να μην επιτρέψεις σε τίποτα και σε κανέναν να καταστρέψει την μερα σου! Καμία μέρα απ τη ζωή σου!
Απλά έφυγα μακριά...δεν επιτέθηκα, δεν κράτησα κακία...λίγο αργότερα κατάλαβα ότι το πρόβλημα το είχαν αυτοί και όχι εγω...εκείνοι δεν ήταν καλά με τον εαυτό τους...και αυτό θα είναι η τιμωρία τους για πάντα... ΠΛΕΟΝ είμαι ένας ευτυχισμένος συνειδητοποιημενος και πετυχημένος ενήλικας! Με φίλους και παρέες που με αγαπούν γι αυτό που τολμώ να είμαι...
ΤΟ ΠΙΟ ΠΕΡΊΕΡΓΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ! ΤΟ ΕΝΤΕΛΩΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟ! ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΣΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ!
Φόβος . Άγχος. Αγωνία . Μοναξιά.
Σε κυριεύουν χωρίς να έχεις κάνει κάτι. Έτσι απλά επειδή είσαι διαφορετικός.
Για πολύ καιρό αναρωτιώμουν αν εφταιγα εγώ...τί έκανα λάθος και κανείς δεν ασχολιόταν μαζί μου...μα τι λέω...φυσικά και μου έδιναν σημασία...αλλά μόνο για να με μειώσουν, να με κοροϊδέψουν, να με κατηγορήσουν άδικα, να με καταστρέψουν... Τόσο μίσος? Γιατί? Εγώ απλώς ήμουν καλή μαθήτρια...Εγώ απλώς ήμουν φιλική και χαμογελαστή με όλους...
Εγώ δεν ηθελα το κακό κανενός...ΕΓΩ ΑΠΛΩΣ ΗΜΟΥΝ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ...
Τα πρώτα 4 χρόνια του Δημοτικού κύλισαν αργά και βασανιστικά για μένα...το περίεργο ωστόσο είναι ότι παρα το γεγονός ότι κάθε μέρα γυρνούσα στο σπίτι κλάμμένη, το επόμενο πρωι πήγαινα σχολείο χαμογελαστή και γεματη διάθεση(ανεξήγητο)...
Δεν είχα μιλήσει στη μαμά μου γιατί δεν είχα καταλάβει ότι όλα αυτά που μου συνέβαιναν δεν ήταν φυσιολογικά δεδομένου ότι στα πρώτα χρόνια της ζωής μου και στις πρώτες μου εξωοικογενειακες επαφές δεν είχα μέτρο σύγκρισης...
βέβαια δεν νομίζω να είχα συνειδητοποιήσει καν την ψυχολογική κακοποίηση που δεχόμουν...
Αν το είχα καταλάβει θα μιλούσα!!...
μα ήμουν σαν υπνωτισμένη... Ώσπου μια μέρα, δεν θυμάμαι την αφορμή, συζήτησα με τη μαμά μου...ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΟΥ ΑΛΛΑΞΕ! ΞΥΠΝΗΣΑ! Κατάλαβα πως εντάξει αυτοί δεν έχουν δικαίωμα να σε καταπιέζουν, αλλά και συ έχεις την υποχρέωση απέναντι στον εαυτό σου να αμυνθείς, να προστατευτείς, να μην επιτρέψεις σε τίποτα και σε κανέναν να καταστρέψει την μερα σου! Καμία μέρα απ τη ζωή σου!
Απλά έφυγα μακριά...δεν επιτέθηκα, δεν κράτησα κακία...λίγο αργότερα κατάλαβα ότι το πρόβλημα το είχαν αυτοί και όχι εγω...εκείνοι δεν ήταν καλά με τον εαυτό τους...και αυτό θα είναι η τιμωρία τους για πάντα... ΠΛΕΟΝ είμαι ένας ευτυχισμένος συνειδητοποιημενος και πετυχημένος ενήλικας! Με φίλους και παρέες που με αγαπούν γι αυτό που τολμώ να είμαι...
ΤΟ ΠΙΟ ΠΕΡΊΕΡΓΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ! ΤΟ ΕΝΤΕΛΩΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟ! ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΣΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ!